26 Kasım 2005
Hiçbir yere ve kimseye başvurmadan önce kendimize bir soralım. Tarihimizi, onun bize bahşettiği kültürel değerlerin ne kadarını tanıyoruz. Bu güne kadar hangilerini gidip gördük. 13. ve 15. Yüz Yıllar da Erzincan ve ilçelerimiz de yapılan ve günümüze kadar ayakta kalan eserlerin ne durumda olduklarından hangimizin haberi var..? Bunlar hakkın da ne kadar bilgi sahibiyiz…? Bunlara yeterince sahip çıkabiliyor muyuz.
18 Kasım 2005
Bal, tulum peyniri, elma, kuru fasulye ve Cimin Üzümü…… Karar vermemektense, bir karara varmak, daima başarı kabul edilir. Edilir de…! AB sürecin de yaşanacakları bilenlerin, Türkiye’nin en iyi tahminlerle 2014 yılında, AB’ye tam üyeliğinin, gerçekleşmesini varsaymaktadırlar. Bense, bunun söylenen zaman içinde gerçekleştirileceğine inananlardan değilim.
12 Kasım 2005
Sayın Bakan ve milletvekillerimizden, aşağıda ki, satırlarımın Sayın Sağlık Bakanımıza, arzını ve sizlerinde şahitlik etmenizi bekliyorum. Bizler neleri beklemedik ki….! Bu gün, sizleri düşünemeyeceğiniz kadar uzaklara, yüzyıllar öncesine götürmek istiyorum. Zaman dilimi içinde, tarih kitaplarımız da dahi özel ilgiyle bulunacak konularının bir parçasını okuyucularımla paylaşarak,
10 Kasım 2005
Eylül’ün ilk günlerinde Kemah’ daydım. Doyunca soludum Kemah’ı. Aramama rağmen seni ve adresini bulamadım. Önceden olduğu gibi, artık Kemah’ı konuştuğumuz arkadaşlarımızla bir araya gelemiyoruz. Doğrusunu söylemek gerekirse, Kemah’ı konuşmayı dahi özlüyorum. Ben de Kemah’la ilgili hayallerimi, zaman zaman Muammer Beye anlatmaya çalışıyorum. Hepsine de çok güzel diyor. Gel gör ki, ne benim hayallerime itiraz ediyor, ne de kendi düşüncelerini ortaya koyuyor.
07 Kasım 2005
Erzincan Üniversitesi’nin kuruluşunu, bu gün, bu ay, bu sene olacak diye beklerken, Yüksek Öğretim Kurumu, tespit ettiği on beş üniversite ismini nihayet T.B.M.M.ne gönderdi. Temennim, Sayın Erbakan Hükümetleri döneminde başımıza gelen tekrarlanmaz. O gün ki siyasilerimiz, kanun Meclise sunulurken, iç tüzük hatası yapıldığını o nedenle de kanunun Meclisten geri çekildiğini anlatmışlardı. Tam da dönemin Başbakanı Sayın Necmettin Erbakan Ağrı’ya gidecekken.
28 Ekim 2005
Ramazan ayını tamamlamamıza kısa bir süre kala, hepinize tanıdık gelecek bir başlıkla başlıyorum bu hafta ki yazıma. Her yaştaki insanımıza göre eskinin mutlak bir tarifi olmalı... Eski ama hangimize göre eski, hangi zaman dilimine göre eski, bunu anlatmakta, anlamakta çok zor. Yaşayacağımız bu bayramda her zamanki gibi, yine ellerinde torbalar, kuru yemiş ve şeker toplayacak mı, acaba Erzincanlı çocuklar... Bayramın tadını çıkaracaklar mı gönüllerince.
15 Ekim 2005
Yıl... 1940... 1939 Erzincan Depremi sonrası... Maraş’tan Erzincan da Valilik ve Belediye Reisliği görevine gelirken, Dr.SÜKÜTİ TÜKEL o yıllar için bakalım neler söylüyor...? ‘’15 Mayıs 1940 tarihinde Erzincan Valiliğine tayin olunduğumun ve derhal memuriyet yerime hareket etmekliğimin emrini aldım.’’
08 Ekim 2005
Ve nelerden sonra AB, çalınan kapının zırza sesini bir gün duyacağını açıkladı. Bilmem kaç yıl ne şekillere girerek ne terzilere ne elbiseler sipariş vererek, belki de makyajımızı istenildiği gibi yaparak o kapıdan içeri bir gün gireceğiz….! Bu tarz kapıdan girenlerin başına neler geldiğini ve geleceğini varın siz düşünün…! Gün gelir yaşarsak, bu gün ki siyasilerimizle başımızdan geçmiş olanları, bütün bunların, sayelerinde olduğunu usulü-lisanla elbet de paylaşacak, konuşacağız…
03 Ekim 2005
Şairin, mısralarda anlattığı boyutta, Erzincan’ı izliyorum, gözlerim kapalı. Başka pencereden bakıyorum. İkindi rüzgarlarında toz dolardı gözlerimize. İnatla Aşağı Çarşıdan, dört yola yürürken, Erzincan sevgimiz, sevgililerimiz vardı, esen rüzgarda, gözlerimize dolan tozda. Biz büyüdük, Erzincan bizimle büyüdü. Biz onu anladık, o bizi anladı. Bazen depremle sarstı bizi. Bazen sevdiklerimizi bizden kopardı.
26 Eylül 2005
Pazar akşamı, Ekev’in yemeğinde bazı arkadaşlarımızla beraber olma imkanını buldum. Yemeğe katılanların telefon veya faxla davet edildiğini, tahminen beşyüz hemşerimize ulaşıldığı halde, katılanların az sayıda olmasını görmek doğrusu beni üzdü. Bu ilgisizliği anlamak mümkün değil.