22 Mayıs 2025
Samara Oblastı;
TOP. NÜFUS TÜRK NÜFUS KM2
3.171.400 310.000 53.600
Samara Oblastı bölge de, Rusya'nın Avrupa topraklarının güneydoğu kesiminde, Zhiguli Tepeleri etrafında büyük bir halka oluşturduğu Volga'nın orta kesiminin, her iki yakasında yer almaktadır. Bu, Volga Federal bölgesinin bir parçası ve beşinci büyük bölgesidir. Rusya topraklarının %0,31'i olan 53,6 bin km2'lik bir alanı kaplar. Bölge kuzeyden güneye 335 km, batıdan doğuya 315 km uzanır. Bölgenin en güney noktası Kazakistan (Batı Kazakistan Eyaleti), güneybatısında Saratov Oblastı, en kuzey noktası Tataristan Cumhuriyeti sınırında, en batı noktası Ulyanovsk bölgesi sınırında ve en doğudaki nokta Orenburg bölgesi sınırında yer almaktadır. Kazakistan’ın Batı Kazakistan bölgesine yakınlığı nedeniyle Bolşechnigovsky bölgesinin bir kısmı sınır bölgesi statüsündedir. 1935’ten 1991’e kadar Kuybyshey olarak adlandırılan Samara, bölgenin başkentidir. Bölgenin en büyük şehirleri ve kasabaları Samara (1.137.000), Tolyatti (685.600), Sızran (163.000), Novokuybışevsk (98.400), Çapaevsk (70.100), Jigulevsk (50.000), Otradny (47.000)'dir.
Volga Federal Bölgesi Volga nehrinin orta bölgesi boyunca yer alıp, coğrafi konum olarak güneyde Kazakistan ve Güney Federal Bölgesi, doğusunda Ural Federal Bölgesi, batısında Merkezi Federal Bölgesi ve kuzeyinde Kuzeybatı Federal Bölgesi ile çevrilidir.
Volga bölgesinde Ruslar ile birlikte en kalabalık etnik topluluğun Tatarların oluşturdukları anlaşılmaktadır. Aslında bölgedeki tüm cumhuriyetlerde Ruslar sayıca ya birinci ya da ikinci sırada yer almaktadırlar. Bu açıdan Volga bölgesi Slav, Türk ve Fino-Ugor milletlerin kültürel-etnik karışımından oluştuğu söylenebilir. Bölgede yaşayan Alman, Kazak, Beyaz Rus ve Ukraynalı azınlıklar ise bölgenin genel etno-kültürel görünümünü etkileyemeyecek kadar az nüfusa sahiptirler. Bölgenin federal başkenti 1,4 milyon nüfuslu Nijni Novgorod kentidir. Bölgede nüfusu 1 milyondan fazla olan sadece 5 metropol kent yer almaktadır: Nijni Novgorod, Ufa, Perm, Kazan ve Samara. Bölgenin diğer büyük kentleri arasında Orenburg, Orsk, Tolyati, Engels, Penza, Saransk, Dzerjinsk, Dimitrovgrad, Yoşkar-Ola, Kirov, İjevsk, Kudimkar, Nijnekamsk, Naberejnie Çelni, Saratov, Balakovo, Arzamas, Almetevsk, Voljsk, Sizran, Novoçeboksarsk ve Çeboksari yer almaktadır.
Cumhuriyetler arasında nüfus bakımından en küçük cumhuriyet Mari-El, yüzölçümü olarak en küçük olanı ise Çuvaş Cumhuriyetidir. Bölge sınırları içinde yer alan 7 oblast arasında yüzölçümü bakımından en büyük olanı Orenburg, en küçük olanı ise Ulyanovsk’tur. Oblastlar arasında nüfus bakımından en büyük olanı Nijegorod, en küçük olanı ise yine Ulyanovsk’tur. Bölgenin ortalama aritmetik nüfus yoğunluğu 29,3 kişi/km2 olup Rusya ortalamasının (8,3 kişi/km2 ) yaklaşık dört katıdır. Volga, Belaya ve Kama vadileri bölgenin en yoğun nüfuslu sahalarını oluştururken, Kirov, Nijegorod ve Perm İdari Bölgesinin kuzey, Saratov Oblastının doğu ve Orenburg oblastının güney yöreleri bölgenin en seyrek nüfuslu sahalarını oluşturmaktadırlar. Bölgedeki idari birimler arasından hiç birinin aritmetik nüfus yoğunluğu ülke ortalamasının altında değildir. Çuvaş ve Tataristan Cumhuriyeti ile Samara Oblastında aritmetik nüfus yoğunluğu en yüksek olup 50 kişi/km2 ’yi aşmaktadır.
Avrupa ile Asya kıtaları, Volga havzası ile Ural dağları arasında geçiş bir konumda yer alan Volga Federal Bölgesinin yüzölçümü 1.038.000 km2 olup Rusya yüzölçümünün %6,1’ini oluşturmaktadır. Bölgenin toplam nüfusu 31,2 milyon olup, Rusya nüfusunun %21,5’ini oluşturmaktadır. Bir başka anlatımla Volga Bölgesi, Merkezi Rusya Federal Bölgesinden sonra ülkenin en kalabalık bölgesidir. Açık denizlere kıyısı olmayan bölgenin Volga nehri ve Volgo-Don kanalı sayesinde Azak, Karadeniz ve Hazar denizi ile ulaşım bağlantıları mevcuttur. Türk Cumhuriyetlerinin çokluğu ve Müslüman nüfusun yoğun olması bölgenin başlıca özelliklerinden biridir.
Volga’nın sol kıyısında yer alan Samara, Rusya Federasyonu Privoljsk Federal Bölgesi’nin endüstriyel, bilimsel ve kültürel merkezi olmakla birlikte en büyük ulaşım merkezidir. Şehir, Avrupa’daki en yüksek tren istasyonuna ve en büyük meydana ev sahipliği yapmanın yanı sıra Samara’daki kıyı şeridi Rusya’nın en uzun kıyı şeridi olarak kabul edilmektedir. Büyük Anavatan Savaşı sırasında, SSCB’nin ikinci başkenti olmuştur. Sovyet hükümetinin çalışmalarını yürüttüğü Samara, yabancı elçiliklerin rezidanslarına, önemli kültür kuruluşlarına ve başka bölgelerden tahliye edilen fabrikalara ev sahipliği yapmıştır.
Samara bölgesi MÖ 7000'den MÖ 4000'e kadar dikkate değer bir arkeolojik kültür dizisine ev sahipliği yapmaktadır. Bu alanlar Avrupa'nın en eski çanak çömleğini (Elshanka kültürü), dünyanın en eski at mezarını ve at tapınımının işaretlerini (Syezzheye mezarlığı ) ve Proto-Hint-Avrupalılarla ilişkilendirilen en eski kurganları (Khvalynsk- Krivoluchye ) coğrafyasında barındırmaktadır.
Samara'nın Volga limanı 14. yüzyıla ait İtalyan haritaları üzerinde görünmektedir. Resmi olarak şehir Volga ve Samara nehirlerinin birleştiği büyük bir kale inşası ile 1586 yılında başladı. Bu kale, şehri göçebelerin baskınlarından koruyan doğu sınır bölgesi oldu. Burada bir yerel gümrük ofisi 1600 yılında kurulmuştur. Mevcut Samara bölgesinin toprakları, Kazan ve Astrahan hanlıklarının Rus devleti tarafından fethedilmesinden sonra 16. yüzyılın ortalarında Rus devletinin bir parçası haline geldi. 17.-18. yüzyıllarda, orta Volga çevresindeki topraklar Rusya'nın diğer bölgelerinden gelen göçmenler ve yabancılar (özellikle Volga Almanları) tarafından sömürgeleştirildi.
1780 yılında Samara Simbirsk Bölgesinin merkezi oldu. Rus İmparatorluğu 1851 yılında bölgede Samara Valiliğini bir guberniya olarak kurdu. Şehir bir yerel vali ile yönetilmekteydi. 1 Ocak 1851 Samara 20.000 tahmini nüfusu ile bölgesinin merkezi oldu. Bu toplumun ekonomik, politik ve kültürel yaşamın gelişmesi için bir uyarıcı olarak göründü. 1905 Devrimi sırasında, o yılın Kasım ayında Novaya Tsarevshchina (şimdi Volzhsky) köyünde bir isyan çıktı ve Stary Buyan köyüne yayıldı ve valilik içinde kısa ömürlü ayrılıkçı bir devlet olan Stary Buyan Cumhuriyeti’nin kurulmasına yol açtı. Yeni devlete karşı yerel muhalefet çok azdı ve yerel polisin isyanı sona erdirmedeki başarısızlığından sonra, Samara'daki valilik vali yardımcısının önderliğindeki Kazaklar ve jandarmalardan oluşan bir cezalandırıcı sefer tarafından başarıyla bastırıldı.
Çar II. Nikolay’ın dinsel hoşgörü hakkındaki kararnamesinden sonra Eski İnananlar, sapkın olduğuna inandıkları Ortodoks Kilisesi lehine vergi ödemeye zorlandılar. O zamanki İçişleri Bakanlığı, Samara'nın kamu görevlilerinin kararnamenin ruhuna aykırı olan bu uygulamada dava açmasını yasakladı.
Bölgenin yoğunlaştırılmış kolonizasyonu ancak 18. yüzyılın ikinci yarısında başladı. 19. yüzyılın ortalarından itibaren bu bölge ekonomik büyüme yaşadı. Samara, Rus iç tahıl pazarının önemli bir merkezi haline geldi ve bu da şehirde ticaret ve endüstrinin gelişmesine yol açtı. 1851'de Samara, Samara guberniyasının (vilayetinin) merkezi oldu. Sovyet döneminde, sanayileşme bölgenin gelişimi üzerinde ciddi bir etkiye sahipti. Chapayevsk kasabasında patlayıcılar, zehirli maddeler ve mühimmat üreten tesislerin inşası başladı.
1921 Samara için şiddetli bir açlık yılı oldu. Rus iç Savaşı sırasında bölge, 1921-1922 Rus kıtlığından ağır şekilde etkilendi. İnsanlara destek sağlamak için, ünlü kutup gezgini Fridtjof Nansen Danimarkalı yazar M. Andersen-Nexi ve ABD'den APA subaylar Samara'ya geldi. Sovyet yönetimi altında, valiliğin topraklarının çoğu, 14 Mayıs 1928'de kurulan Orta Volga Oblastı'na bir yıl sonra 20 Ekim 1929'da tekrar Orta Volga Krayı'na dönüştürüldü.
27 Ocak 1935’te Samara ve Orta Volga Krayı, Bolşevik lider Valerian Kuybyshev’in onuruna sırasıyla Kuybyshev ve Kuybyshev Krayı olarak yeniden adlandırıldı. 5 Aralık 1936’da Kuybyshev Krayı, 1936 Sovyet kabulü üzerine Kuybyshev Oblastı'na dönüştürüldü. 25 Ocak 1991'de RSFSC Yüksek Sovyet Başkanlığı Kararnamesi ile Kuybyshev Oblastı, Samara Oblastı olarak yeniden adlandırıldı. 21 Nisan 1992'de Rusya Halk Temsilcileri Kongresi, parlamento başkanlığının bölgenin adını değiştirme ve 1978 tarihli RSFSC Anayasası'nın 71. maddesini değiştirme kararını onayladı. Bu madde 16 Mayıs 1992'de yürürlüğe girdi. 1 Ağustos 1997'de Samara Oblastı, federal hükümete özerklik tanıyan bir güç paylaşımı anlaşması imzaladı.
İkinci Dünya Savaşı sırasında bölge, SSCB'nin savunma sanayisinin merkezlerinden biri haline geldi. 1941'de Syzran'da orduya yakıt sağlayan bir petrol işleme tesisi faaliyete geçirildi. Moskova ve Voronej'den Kuybyshev'e birkaç havacılık tesisi tahliye edildi. "Il-2" saldırı uçağı üretimine başladılar. Birçok gemi Samara liman içinde konaklayıp, kasaba Rusya ve Doğu arasındaki diplomatik ve ekonomik bağlantılar merkezine dönüştü. Kasaba bu yıllarda Rus çarları Peter, Aleksandr ve II. Nikolay tarafından ziyaret edildi.
İkinci Dünya Savaşı sırasında, Moskova işgal tehdidi altındayken bazı parti yönetim birimleri ve devlet kurumları, yabancı ülkelerin diplomatik misyonları, önde gelen kültür kurumları ve personeli bu şehre tahliye edildiler. Samara vatandaşlarının da pek çoğu gönüllü olarak cephede savaştı. Savaştan sonra Samara, hızla gelişmiş savunma sanayi, mevcut tesisleri ve yeni fabrikalar inşa edilmiş bir şehir olarak ortaya çıktı. 1960 yılında Samara ülke için füze kalkanı merkezi haline geldi. İlk insanlı uzay fırlatma aracı Vostok Samara İlerleme Tesisinde inşa edildi.
Samara güçlü bir kültürel mirasın, çok etnik nüfus ve saygın geçmişi ile Rusya'nın önde gelen sanayi şehirlerinden biri haline gelmiştir. 21. yüzyılın baharında Samara artık kapalı bir şehir değildir. Dünyanın her yerinden turistler güzel Volga'yı cazip bir yer görerek ziyaret ederler. Yabancı iş adamları uluslararası Samaralı şirketler ile beraber çalışır.
Samara bölgesinin başlıca kaynakları petrol, doğal gaz, kaya petrolü, çeşitli yapı malzemeleri, su kaynaklarıdır. Yerel sanayi yaklaşık 400 büyük ve orta ölçekli tesis ve 4.000'den fazla küçük tesis tarafından temsil edilmektedir. En gelişmiş sanayiler makine yapımı (otomotiv sanayi) ve metal işleme, yakıt, elektrik enerjisi, kimya ve petrokimya, demir dışı metalurjidir.
1970'te Tolyattigrad'da büyük bir otomobil fabrikası üretime başladı. Avto-VAZ, Rusya ve Doğu Avrupa'nın en büyük otomobil üreticisidir. Togliatti-Azot, dünyanın en büyük amonyak üreticisidir (%8-10 civarı). Togliatti-Odessa ana amonyak boru hattının 300 kilometrelik bölümü bölgenin topraklarından geçmektedir. II. Dünya Savaşı ve bölgedeki bol miktarda petrol ve doğal gaz yataklarının varlığı, özellikle petrol rafinerisi, petrokimyasallar ve Volga boyunca uzanan kasabalarda geniş bir mühendislik yelpazesi olmak üzere büyük bir endüstriyel gelişmeye yol açtı. 1950-57'de Volga üzerindeki Zhigulyovsk'ta devasa bir hidroelektrik santrali inşa edildi.
Samara Oblastı (veya Samara Bölgesi), Samara Bölgesi'nde yeni tesisler, sanayiler, fabrikalar kurmak, yeni istihdam yaratmak ve yatırımları artırmak amacıyla inşa edilen çeşitli özel yatırım alanlarına sahiptir. Bunlar; «Togliatti» tipi endüstriyel üretim özel ekonomik bölgesi, Endüstri Parkı «Preobrazhenka», Endüstri Parkı «Chapaevsk», Yüksek teknolojiler alanında teknopark "Jiguli Vadisi", Endüstri Parkı «Togliattisyntez», Endüstri Parkı "Stavropolskiy" gb.
Rus ve yabancı yatırımcıların proje uygulama yeri seçmelerine yardımcı olmak, danışmanlık hizmetlerini ücretsiz olarak sağlamak amacıyla Samara Bölgesi Ekonomik Kalkınma, Yatırımlar ve Ticaret Bakanlığı, Kâr Amacı Gütmeyen Üniter Örgüt - "Samara Bölgesi Yatırım Tanıtım Ajansı" Fonunu kurdu. Ajans, yatırımcılarla "tek elden hizmet" ilkesiyle işbirliği yapmanın yanı sıra: Şirketlerin önceliklerine göre yabancı ortak arayışı; Yatırım danışmanlığı hizmeti verir ve yatırım projelerinin hayata geçirilmesini takip eder; Konferanslara, sergilere, forumlara ve diğer etkinliklere katılım yoluyla Samara Bölgesi'nin Rusya ve yabancı ülkelerdeki yatırım fırsatlarını teşvik eder.
Tarım da bitkisel üretim buğday, arpa, darı, karabuğday, ayçiçeği, sebze ve patates yetiştiriciliğinde uzmanlaşmıştır. Hayvancılık sığır eti ve sütü, domuz, kümes hayvanı üretimiyle temsil edilmektedir.
Bölgenin çoğunu oluşturan Volga sol (doğu) kıyısı büyük ölçüde düz bir ovadır. Sol kıyının doğal meşe ve akağaç ormanları ve otlu bozkırları, Rusların 18. yüzyılda bölgeyi yoğun bir şekilde kolonileştirmeye başlamasından bu yana neredeyse tamamen sürülmüştür. Ancak bahar buğdayı, mısır (darı), darı ve ayçiçeğinin hâkim olduğu bölgenin tarımı, tekrarlayan kuraklıklardan ve yetersiz sulamadan ciddi şekilde etkilenmektedir Bölge merkezi olan Samara yakınlarında pazar bahçeciliği ve Volga sağ kıyısında meyve yetiştiriciliği önemlidir. Bu ormanlarda kızıl geyik, geyik, karaca ve bazen ayılar bulunur. Bölgenin güneyi, typcha ve adaçayından oluşan bozkırlarla kaplıdır.
Samara bölgesinde şu kategorilerde korunan alanlar bulunmaktadır: devlet doğa rezervi, milli parklar, biyosfer rezervleri, bölgesel öneme sahip korunan alanlar, botanik bahçeleri, tedavi alanları. Şu anda Samara bölgesinde çeşitli korunan doğal alanlardan oluşan benzersiz bir ağ oluşturulmuştur. Bu, federal öneme sahip korunan alanlara dayanmaktadır: II Sprygin Zhiguli Devlet Doğa Rezervi (23.157 bin hektar) ve Samarskaya Luka Milli Parkı (127.186 bin hektar) dır. Sergievsky Mineral Suları tatil alanı, Sernovodsk mineral kaynağı temelinde faaliyet göstermektedir.
Samara’nın nüfusu 1897 de 2.751.336, 2021 de 3.172.925 iken, yıllar içerisinde fazla değişiklik olmamıştır. 2010 Nüfus Sayımına göre, bölgenin etnik yapısı da şöyleydi: 2.645.124 Rus (%85,6), 126.124 Tatar (%4,1), 84.105 Çuvaş (%2,7), 65.447 Mordvin (%2,1), 42.169 Ukraynalı (%1,4), 22.981 Ermeni (%0,7),İdari veri tabanlarından 123.691 kişi etnik kökenini beyan edemedi.Bu gruptaki etnik kökenlerin oranının beyan edilen grupla aynı olduğu tahmin ediliyor.
Bölgede dil ise;
Başkurt nüfus miktarının yüksek olduğu Sverdlovsk, Tataristan, Samara ve Udmurtya gibi komşu ve yakın bölgelerde Tatarca kullanımından dolayı anadilini kullanma oranı %50’yi biraz geçmektedir. Uzak bölgelerde ise %50 veya biraz altındadır. Yani genel olarak Başkurt nüfusun yaklaşık 1/3’si anadillerini bilmemekte ya da kullanmamaktadırlar. Ayrıca 2010 değerlerine göre hem Başkurt nüfusunda hem de Başkurtça bilen sayısında 200 bin kadar bir azalma olmuştur.
Bu değerlere göre Başkurt nüfusun yaklaşık %30’u anadilini bilmemektedir. Ancak Başkurtların yaklaşık %30’u (525 bin kişi) Tatarca bilmekte ve bunların 3/2’si Tatarcayı anadil olarak kullanmaktadır. Yani Başkurtların yaklaşık %10’u Rusçayı birinci dil olarak kullanmakta, %20’si Tatarcayı birinci dil olarak kullanmakta, geri kalan %70’i de anadilini birinci dil olarak kullanmaktadır. Bu oran bölgelere göre değişmektedir. Mesela Perm’deki Başkurtların %50’den fazlası, Tataristan ve Samara’dakilerin yaklaşık %30’u, Başkurdistan ve Udmurtya’dakilerin %20’si, Komi cumhuriyeti ve Sverdlovsk’dakilerin %10’u birinci dil olarak Tatarcayı kullanmaktadırlar. Aslında Tatarca ile Başkurtça birbirlerine çok yakın dillerdir. Başkurtça her ne kadar 70–80 yıldan bu yana yazılı bir dil olarak kabul görse de ülkedeki okulların pek çoğunda hala öğrenim dili Tatarcadır. Rusların ihtilalden hemen sonra Başkurtlara millet statüsü vermekteki amaçları; İdil-Ural Türk birliğini bölmekti. Fakat Başkurtlarla Tatarlar birbirlerine o kadar kaynaşmışlardır ki, onları ayırmak çok zordur.
Çuvaş Türkleri (Chuvashes) 2010 yılı itibariyle Rusya Federasyonunda toplam 1.436.000 kadar olan Çuvaş nüfusun %57’si kendi ülkesinde olmak üzere, %90’ı İdil-Ural bölgesinde yaşamaktadır. Tataristan (116), Başkurdistan (107), Ulyanov (95) ve Samara eyaletlerinde 85 bin Çuvaş nüfusu bulunmaktadır. İdil-Ural bölgesi dışında Merkezi ve Kuzeybatı Rusya’da 90 bin, Sibirya’da da 75 bin kadar nüfusları bulunmaktadır. Sovyetler Birliği dağılmadan önce Rusya Federasyonunda yaşayan ikinci en kalabalık Türk topluluğu Çuvaşlardı, ancak son sayımda Başkurt nüfus Çuvaş nüfusu geçmiş ve Çuvaşlar üçüncü sıraya gerilemiştir. Türk toplulukları arasında en az nüfus artışı olan toplulukların başında Çuvaşlar gelmektedir. 1926’da toplam sayıları 1,1 milyon kadar iken 73 yılda sadece 650 bin kişi artarak 1989’da 1.773.000’e ulaşmıştı. Ancak 2002 nüfus sayımında nüfusları 1.673.000’e 2010’da da 1.436.000’e gerilemiştir. Bu durumun başlıca nedeni, kapalı toplum halinde yaşayan Çuvaşlardaki nüfus artış oranlarındaki düşüklüğün yanında, Hıristiyan olmaları nedeniyle daha hızlı bir asimilasyona uğramaları ve gittikçe Ruslaşıyor olmalarından kaynaklanmaktadır.
Kazak Türkleri (Kazakhs) 2010 nüfus sayımına göre Rusya Federasyonunda yaşayan 648 bin kazak nüfusun %80’i Kazakistan’a komşu bölgelerde bulunmaktadır. Buralardaki Kazak nüfus Rusya’ya sonradan yerleşmiş göçmen nüfus değildir. Eskiden beri bu bölgelerde bulunan ancak sınırlar çizilirken Kazakistan dışında bırakılmış yerli nüfustur. Mesela, 1925’de bir bölümü Başkurdistan’dan, büyük bir bölümü de Kazakistan’dan ayrılarak oluşturulan Orenburg Oblastı’nda 120 bin Kazak nüfus bulunmaktadır. 1925’de bu oblastın kurulmasının asıl nedeni iki Türk ülkesinin arasında bir tampon bölge meydana getirmekti. Ayrıca İdil-Ural bölgesinde Kazakistan ile sınır olan Saratov’da 76 bin, Çelyabinsk’de 35 bin ve Samara’da 16 bin olmak üzere bu bölgede toplam 200 bin kadar Kazak nüfus, Aşağı İdil bölgesinde de 196 bin Kazak nüfusu yaşamaktadır.
Samara Oblastı’nda din; 2012 anketine göre Samara Oblastı nüfusunun %35'i Rus Ortodoks, %7'si bağlı olmayan genel Hristiyanlar, %1'i herhangi bir kiliseye bağlı olmayan veya Rus Ortodoks olmayan kiliselerin üyesi olan Ortodoks Hristiyan inananlar, %3'ü Müslüman, %1’i Rodnovery’nin (Slav halk dini) taraftarlarıdır. Ayrıca nüfusun %30'u "manevi ama dindar değil" olduğunu beyan ediyor, %13'ü ateist ve %10'u başka dinleri takip ediyor veya soruya cevap vermedi.
Müslüman Tatarlar 16. yüzyılın sonunda Samara'ya yerleşti. İlk cami 1856 yılında burada inşa edilmiştir. 1907 yılında, Belediye Meclisi ikinci bir cami inşa etme kararı aldı. Cami 1930 yılında kapandı. Cami yeniden 1960'lı yıllarda açıldı. Yeni bir cami inşaatı Eski Zağra'da tamamlandı. Şu anda Samara Camii Rusya'da en büyük camilerinden birisidir. Samara'da çoğu Müslüman olan 40.000 civarında Tatar yaşamaktadır. 1999 yılında açılan, 5000 kapasiteli Cami, Samaralı Müslümanları tarafından finanse edilerek yapıldı. Samara bölgesindeki en büyük Camii’nin açılışı 28 Kasım 1999’da gerçekleşti. 67 metre yüksekliğinde bir minare ve 13,5 metre çapında bir kubbe ile inşa edilen camii kompleksin de bir de medrese bulunmakta. Samara'dan bir mimar olan Rasim Valşin tarafından tasarlanmıştır. Duvarların yanında bir elma bahçesi vardır. Yeni Cami, 1891'den kalma devrim öncesi cami ile karıştırılmamalıdır.
Samara Volga bölgesinde önemli bir eğitim ve bilim merkezidir. 12 kamu ve yükseköğretim 13 ticari kurumların yanı sıra 26 kolej gelecek fizikçi ve matematikçi, pedagog ve tıp doktorları, müzisyen ve oyuncuları, mühendis gazeteci ve hukukçuları yetiştirir. Samara şehri, Samara Devlet Havacılık ve Uzay Üniversitesi (SSAU), Rusya'nın önde gelen mühendislik kurumlarına ev sahipliği yapmaktadır. Samara da Samara Devlet Üniversitesi, Hukuk, Sosyoloji ve İngilizce Filoloji rekabetçi programları ile Rusya'da prestijli yükseköğrenim kurumunun anavatanıdır. Birçok Bilimsel araştırma da Samara'da gerçekleştirilir. Rus Bilimler Akademisi Samara Araştırma Merkezi Fizik Enstitüsü, Teorik Mühendisliği Enstitüsü ve Görüntü İşleme Sistemleri Enstitüsü Samara'da şubeleri vardır. Samara Devlet Teknik Üniversitesi (SamGTU) 1914 yılında kurulmuştur. 20 000 öğrenci ve 1800 öğretim üyesi ile 11 fakültesi vardır.
Samara bölgesi topraklarında 19 arkeoloji anıtı, 1.200'den fazla kültürel anıt, 11 tiyatro ve 58 müze bulunmaktadır. Samara, Syzran ve Tolyatti şehirleri Rusya Federasyonu'nun Tarihi Yerleşim Yerleri Listesi'nde yer almaktadır. En gelişmiş turizm alanları: gezi turizmi, Volga Nehri boyunca gemi turları, tıbbi ve rekreasyonel, ekolojik, etkinlik, kırsal ve etnografik turizm, mağaracılık turizmi, bisiklet ve at yollarıdır. En ilginç manzaralar:Samara Dram Tiyatrosu ve Samara Opera ve Bale Tiyatrosu binaları, Stalin'in Sığınağı, Fil Evi, Klodt Konağı, Samara'daki Jigulevski Bira Fabrikası, Samara Uzay Müzesi, Chapaevsk'teki Radonezh Sergius Kilisesi, Kremlin, Syzran'daki Sterlyadkin Konağı, Verhnee Sancheeleevo köyündeki Tanrı'nın Annesi Kazan İkonu Kilisesi, Tolyatti Teknoloji Tarihi Müzesi, Shiryaevo köyündeki İlya Repin ev müzesi, Sarbai Köyü'ndeki Sarbai Halk El Sanatları Merkezi, Taş ve Bronz Çağı konutlarıyla “Antik Dünya” Tarihi Modelleme Merkezi, Zhiguli Devlet Doğa Koruma Alanı ve Samarskaya Luka Milli Parkı - UNESCO Dünya Mirası Alanı. Zhiguli Dağları, bölgedeki en büyük sıradağdır ve aynı zamanda Rusya'nın en güzel yerlerinden biridir.
YARARLANDIĞIM KAYNAKLAR:
https://en.wikipedia.org/wiki/Samara_Oblast
https://www.britannica.com/place/Samara-oblast-Russia
https://russiatrek.org/samara-oblast
https://turkey.mid.ru/upload/iblock/a10/a10d0471dd484608314c7b6208b4b258.pdf
https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/214383
https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/111990
https://tr.wikipedia.org/wiki/Samara
Cem Cüneyd Canan