AHPARİG BENDE DÜŞÜNÜYORUM

24 Nisan 2015

---

Sevgili Ahparig; 31Ocak 2015 de yazdıklarımı, tarihin derinliklerinde ki acılarını, nasıl paylaştığımı hatırlıyor olmasın! Henüz, 12 Nisan 2015 günü Aziz Petrus Bazilikasında Papa Franciscus’un düzenlediği “SÖZDE” SOYKIRIMI anma töreni gerçekleşmemiş; AP bu yönde bir açıklama da yapmamış, ERMENİLERE aslında en büyük acıyı çektirerek KULLANAN Rusya’nın bugün ki Devlet Başkanı PUTİN de Almanya Cumhurbaşkanı da “SOYKIRIM” dememişti.

Biz her iki gerçekten uzak, tek taraflı değerlendirmeleri TARİHİN karar vereceği sayfalara bırakalım mı?

Dünya bilinçsizce ve siyasî olarak “SÖZDE” ERMENİ SOYKIRIMINI tanıyacak olsa bile, TARİHİ gerçeklerin değiştirilmesi mümkün değildir. Bu yolla problem çözülmeyeceği gibi, çok daha derinleşecektir. Derinleşecek yaranın da kimseye faydası olmayacaktır. Evrensel hukuk ise, bir kesimin konuyu saptırmasıyla, ilgili-ilgisiz tarafların yönlendirmesiyle, tartışmalı hâle getirmesiyle muhakkak ki yanlış karar vermeyecektir. Kabul gören bu gerçek bilinmesine rağmen, konu TARTIŞMALI mecralara çekilmektedir. Söz konusu mecralardan da, siyasî yönü ağır basan mesnetsiz kararlar çıkmakta, bu kararlardan sadece bir kesim memnuniyet yaşamaktadır. Ermeniler sevinç yaşarken, TÜRK HALKI, haksız ve gerçekle bağdaşmayan kararlar karşısında YARGISIZ olarak mahkûm edilmektedir.

İnsanlık, gerçekten BARIŞ içerisinde yaşamak istiyorsa, buna bizlerde katılıyorsak, emperyalizm kendi çıkarlarına göre davranmayacaksa, maksat “bağcıyı dövmek değil de, üzüm yemekse” hepimize çok iş düşmektedir. Meselâ; dünyada ki bütün saygın TARİHÇİLER bir araya gelerek, YENİDEN BİR ANADOLU SAYFASI açabilirler. Bu sayfanın ortasına ANADOLU-TÜRKLER ve ERMENİLERİ yeniden yazabilirler. Dünyada ki, bütün kaynaklar yeniden taranır, bütün ilgili DEVLETLERİN ARŞİV belgeleri KRONOLOJİK olarak yazılarak, tarafsızca gerçeğe ulaşılabilir diye düşünmekteyim. Böylece İNSANLIK adına TARİHÇİLER, devletlerin de katkısıyla, kimin neleri, ne zaman, nasıl yaptığını görerek VİCDANİ kararını vermiş olur.

Şunun altını özellikle çizmek isterim ki; benim söylediğim “tarihi tarihçilere bırakmak” edebiyatının ötesinde kapsamlı, tarihe yardımcı olacak bilimlerden de yararlanarak yapılacak bir çalışma olmalıdır.

Sevgili AHPARİG, böylece bizlere de çıkacak TARİHİ KARARA saygı göstermemiz kalır demekteyim.

Sevgili AHPARİG, 31 Ocak 2015 de “ AHPARİG. SOYKIRIMINI. TANIYORUM” başlıklı yazımda, HIRİSTİYAN âleminin ERMENİLERE karşı nasıl acımasız davrandığını, isim, isim yazdığım için tekrar etmiyorum. O dönemleri sırayla irdelemek bir yana, 1453-1461 ve sonraki yıllara nasıl geldiğimize bakabiliriz. O merdivenleri çıkarak, bizim TEHCİR, sizin SOYKIRIMI dediğiniz yolda, döşenen taşların üzerinden birlikte yürüyebiliriz. Ve de birlikte doğruya ulaşırız.

Emperyalizm diyoruz, ancak kast ettiğimiz ülkelerin neleri neden yaptığını tek tek ne TÜRKLER ne de ERMENİLER söylemiyorlar. İzin verir isen TEHCİR’DEN 20-25 yıl öncesine bakarak İngiltere’nin neler yaptığını, neler söylediğini de hatırlatmak istiyorum:

22 Eylül 1898 de Cardiff’te düzenlenen konferansı,
Landaf Kilisesi’nde yapılan ayini,
Rahip Ruseldi’yi,
Ermeni Muhibbânı Cemiyeti’ni,
Cardiff Belediye başkanı ile eşini, James Bryce’yi, Newport Belediye başkanını,
Rahip MacColl Tompson’u, Doktor Rendell Haris’i,
Mösyö Edward Millar’ı, Mösyö Monroe Ferguson’u,
Prof. Conway’ı,
Argyll, Westminister Dükleri’ni,
Dük Rosiyer’i, Lady Frederik Cavendish’i,
Layd Frederik Cavendish’i, Rahip Gor’u,
Lord Windsor’u, Lady Summer’i, Dr. Clifford’u
Lord Salisbury’i
Victoria Sokağı 47 Numara’yı,
Amerika, Fransa, İsviçre ve Almanya Hükümetleri ’ni,
Mösyö Haris’i, Dr. Ruprend Philip’i, Prof. Ramsy’i,
Kıbrıs’ı
Mösyö Stevenson’u
Purshall’i,
Miss Aleri Jenkis’i, Mösyö Arnol’u, Miss Marshali’yi, Madam Pres’i
Rahip Canon Evans’ı, Mösyö Von Milingen’i,
Kingdon Sokağı’nı,
Mösyö William Wilard Howard’ı,
F. V. Crosly’i, Mösyö Manukyan’ı ve Andresyan’ı,
Dr. Delons’u, Contemporary Rewiew’i (yayın)

Armenian Relief Fund Komitesi (1895),
Womens Armenian Relief Fund Komitesi (1895),
Friend Armenian Relief Fund Komitesi (1896),
Armenian Refugees Fund Komitesi (1896)
Cyprus Relief Fund Komitesi (Keswick’te)
Eastern and Collonial Association Komitesi,
Armenian Homes of Refugee Komitesi (1896)
Armenian Rescue Fund Komitesi (1896)
British Womens Tamprensi Association Komitesi (1896)
Friend of Armenia Komitesi,
Harris Homes Komitesi, (Cambridge’de)
Manchester Armenian Aid Komitesi,
The Manchester and Salford Womens Armenian Relief Fund Komitesi, (1896)
Sctish Armenian Association Komitesi (İskoçya)
Ireland Armenian Relief Fund Komitesi (1895)
Dublin Ladies Auxiliary of The Friend of Armenia Komitesi (1897)
Armenian Relief Fund Komitesi (1896) (Gall’de)
Cardiff Armenian Relief Fund Komitesi (1896)

Sevgili AHPARİG, yukarıda şahıs ve komite isimleri, onların TÜRKİYE ve ERMENİLER için yaptıkları çalışmaları biliyor musun? Yapılan toplantıların neleri hedeflediğinden haberdar mısın? Söz konusu çalışmalar içerisin de geçen bir-kaç ifadeyi de bir kanaate varman için yazıyorum.

Profesör Ramsey; “ Ermenisiz Ermenistan kurmak istemesinden” dolayı Rusya’yı tenkit ederek “Ermeni olayları sırasında uzunca bir süre İngiltere Devleti’nin yanlış yaptığı düşüncesi taşıdığını, ancak şimdi bu fikrinin değiştiğini ve artık bu meselede Rusya Devleti’nin yanlış yaptığına kesin bir biçimde inandığını” ifade etmiştir.

Her zaman Osmanlı Hükümeti’nin düşmanı olarak bilinen Mösyö Bryce’ de; “Eğer İngiltere ve Avrupa tarafından müdahale edilmeyip Ermeniler kendi haline bırakılsaydı bu çatışma ve kavgalar meydana gelmezdi. Bu kavga ve çatışmalar meydana geldikten sonra İngiltere üşenip hiçbir şey yapmadı. Eğer yeniden böyle bir kriz ortaya çıkacak olursa –ki böyle bir şeyin olması temenni edilmemelidir- İngiltere bu şekilde bir vurdumduymazlık içerisinde olmayacaktır ” demiştir.

Kanaatini netleştirmene yardımcı olmak için, TEHCİR’İN bir de ON YEDİ YIL öncesine ve seni Rusya’ya ve 1898 yılına götürmek istiyorum. (………) Osmanlı İmparatorluğu’nda rahat içerisinde yaşayan OSMANLI ERMENİLERİ’NE karşılık; Rusya’da yaşayan Ermenilere ait vakıflar, okul ve dini müesseseler zorla ele geçirilmiş, Ermenice eğitim yasaklanmış, din adamları ile başarılı iş adamları sürgüne gönderilmiştir. Bu dönemde, Rusya’daki Ermeniler, Osmanlı Devleti’nde yaşayan Ermeniler ’in sahip olduğu siyasî hakların onda birine bile sahip değillerdir.

Kafkas Genel Valisi Galiçin‘in 1898’de Çar’a sunmuş olduğu o meşhur lâyihada neler olduğuna bakalım;

“ Ermeni ihtilâl fikirleri, genellikle din adamları, matbuat ve yabancı memleketlerde bulunanlar tarafından yayılmaktadır. Bu fikirlerle uğraşan Ermeniler derhal Kafkasya’dan uzaklaştırılmalı ve Ermeni ahaliye yayılmaması için çok şiddetli davranılmalıdır. Onun için de, istiklâl fikirleri mekteplerde kuvvet kazandığından Ermeni mektepleri Rus Maarifine bağlanarak kontrol altına alınmalıdır. Bu noktadan hareketle 320 Ermeni mektebi kapatılmış ve emlâkleri Maarif Nezareti emrine alınmıştır; tasdikini istirham ederim. Matbuat ve bütün hayır cemiyetleri siyasetle uğraştıklarından matbaalarını ve cemiyetlerini kapatma salâhiyetinin verilmesini teklif ederim” diyor.

Sevgili AHPARİG, seni kırmadan yukarıda değinmeye çalıştığım ve de benzeri örneklerden hiç bahsetmeden, ERMENİLERİ arzu ettikleri noktaya getirme gayretinde olan Amerika, İngiltere, Fransa, Almanya, İsviçre ve Rusya’nın yaptıklarını HİÇ GÖRMEDEN-HİÇ KONU ETMEDEN, TÜRKLER “SÖZDE” SOYKIRIMI” yaptı demek, hangi ahlâkla bağdaşıyor? Bilmem ki birazcık olsun düşünmek ister misin?

Ben de, 1915’de yerlerinde kalan, TEHCİR sonrası geri dönen ERMENİLERİN, neden memleketlerinde kalmadıklarını, neden memleketlerine dönmediklerini, neden Kilise ve Manastırlarına sahip çıkmadıklarını, neden yurt dışına gittiklerini düşünüyorum..!


KAYNAK: - BOA, Y. A. HUS, 391/5
-İsmet Binark, ….Arşiv Belgeleri

 

Cem Cüneyd Canan